Take me to the hospital

Περπατάω πάνω στις οδοντογλυφίδες μου που είναι χωμένες σε χοντρά παπούτσια
 για να φαίνονται μεγαλύτερες.
Αρχίζουν να τρέμουν και να προχωράνε προς τα πίσω.
Σταματάνε.Όχι.Συνέχισε.Σταμάτα να σκέφτεσαι.
Σκέψου τα παιδικά σου χρόνια.
Οι οδοντογλυφίδες τραβιούνται ξανά μπροστά και χαράζουν 2 άσπρες γραμμές στο βρώμικο πάτωμα .
Μια ανατριχίλα ξεκινάει απο τα πόδια και φτάνει ως το κεφάλι.
Άσπροι, σιχαμένοι, λερωμένοι τοίχοι,πλακάκια και άνθρωποι κάνουν την ανατριχίλα πόνο.
Σκέψου τα παιδικά σου χρόνια.Παιχνίδι.Μην πατήσεις τις μαύρες γραμμές στο πάτωμα.
Κάντο και τώρα.Πλάκα έχει.
Αν πατήσεις την επόμενη θα...Oh come on mind!
---------------------------------Το κενό.---------------------------------------
Το ταβάνι είναι πιο άσπρο απο το πάτωμα,τα πλακάκια και τα λοιπά.
-Χαλάρωσε.Πάρε ανάσα.
Μη μου λές τι να κάνω.Σε μισώ.
Μετά από 5 δευτερόλεπτα πόνου.
-Όλα είναι καλά.
-Όχι δεν είναι,πονάω.
-Όχι δεν πονάς ,είναι στο μυαλό σου.Τελειώσαμε.
Σε μισώ περισσότερο και θέλω να κλωτσίσω την καράφλα σου και να αφήσω το παπούτσι μου στην άσπρη σου ρόμπα.Αντ'αυτού φεύγω,έτσι κάνω εγώ.
Ηρέμισε.
Παιδικά χρόνια και μυρωδιά γιαγιάς.
Γιαγιά.
-Κοπελιά!
-Ναί;
-Πες στη μαμά σου να σου διαβάσει τον άγιο κυπριανό και όλα θα πάνε καλά.Αυτή θα ήταν και η λύση της γιαγιάς μου.
-Ευχαριστώ.
Ο άγιος κυπριανός ,το τάμα και το ευχαίλεο αρχίζουν να φαίνονται σαν πραγματικές λύσεις πια.
.
.
.
..Bazinga!


Στη γιαγιά.

Ψεύτες, Κλέφτες και άγιοι πάντες

Πήγα στο παρκάκι και συνάντησα τους ψεύτες.

Μου μίλησαν με κλάματα για την ζωή και είπα πως θα τους βοηθήσω.

Και το έκανα.

Έβγαλα ένα πακέτο χαρτομάντιλα και πρόσφερα σε όλους.

Μετά από μία ώρα άρχισα να βήχω.

Γιατί αυτό συμβαίνει όταν δεν φυσάς την μύτη σου, λέει ο μπαμπάς μου.

8a '8ela na sou pw
oti oi an8rwpoi pe8ainoun polu grhgora
prin kan prolabeis na kaneis "tsik" ta duo sou brwmodaxtulakia.
Ki esy
apodeiknueis oti eisai polu strimokwlos gia na apanthseis m ena nai h oxi.
Me to fobo oti 8a mporw na koimh8w hsuxa ta bradua.
Alla o egwismos m epitelous dn m afhnei.
Twra pou eftasa ston pato.
Man, i think you need Eq-Ing.

Excuse me while i light my spliff, loves.

Είναι αστείο αυτό που συμβαίνει σήμερα! Τόσο αστείο! Στριμοκωλιά όσο δεν πάει μες στο μαγαζί, και ξαφνικά γνωρίζεστε όλοι μεταξύ σας! Εγώ ακόμα γνωρίζω εσάς κι όχι τους άλλους. Έχουν αλλάξει όλα κι είναι σαν να 'χω χάσει χρόνια εξέλιξης. Ξαφνικά μου φαίνεται. Γελάω. Έτσι όπως χαιρετιέστε όλοι μεταξύ σας με άνεση και εγκαρδιότητα, αληθινή αγάπη, όπως χορεύετε όλοι μαζί και κωλοτρίβεστε, όπως ζευγαρώνετε οι ίδιοι με όλους τους άλλους, με κάνει και γελώ. " Έχουν σπάσει τόσα ποτήρια εδώ μέσα, είναι όλοι τους μεθυσμένοι!" Χέσε με, μ' έχουν λούσει με μπύρα τρείς φορές. Είναι σαν να είμαι σε φεστιβάλ της Γερμανίας. "Αυτή τη στιγμή παίζει νά 'χω γυαλιά στα σανδάλια μου!" Πωω, ας μην ερχόσουν με σανδάλια. Εγώ τι έπρεπε να κάνω, να 'ρχόμουν χωρίς ρούχα; Σε αγνοώ και κάθομαι στο σκαμπό μου. Σας κοιτώ. Α γαμηθείτε όλοι, δεν θα παίξω σ' αυτό το παιχνίδι του ζευγαρώματος. Βγάζω τη στάχτη απ' τα μανίκια μου, που 'πεσε απ' το τσιγάρο και τα μάτια μου, σας κοιτώ και γελώ. Σχεδόν υστερικά.

Χεσε με

Σήμερα έλεγα ότι θα βάλω πλυντήριο.

δεν έβαλα.

ότι θα πληρώσω το νοίκι,

δεν το πλήρωσα

ότι θα σε πάρω τηλέφωνο

δεν το έκανα

κάτι είναι και αυτό.

# Ευχαριστούμε #

Για την λογοκρισία.


(Τα συμπεράσματα δικά σας.)

Αδελφοκτόνος

-....
- (μητρικοί λυγμοί στην άλλη άκρη του ακουστικού)
  Σκοτώνεις το μέλλον της αδερφής σου..
- Μαμά μου, πίστεψέ με, θα σκότωνα και την ίδια αν μπορούσα.
  Αλλά είναι η απόσταση βλέπεις.. Γι' αυτό μην προσπαθήσεις να την φέρεις κοντά.

My own pony

Oh my dear boy, you were always there for me with this passionate 

thirst to give me everything. but i never fell for you. dedicated to 

where my feet  wanted you to walk, you walked. just like a little 

pony! then i got tired and climbed on you. and we played father 

and daughter. ''i wanna see the sea'' i told and you walked me 

there and then ''i wanna eat your meat'' i told you and you cooked

 me your own body. and then ''i just want to stay here for a while 

and get some rest''. there was nothing for you to do, so i killed you. 

pretty simple isn't  it?

Η μαμά σήμερα ήταν άρρωστη.
Γύρισε στο σπίτι και με παρακάλεσε μόνο για μία μέρα να μην κάνω φασαρία.
Με ακούμπησε πάνω στα πρησμένα σωθικά της.
Άκουγα το αίμα της να τρέχει. Αιμορραγούσε...
Η μαμά πέθανε.
Μα πριν πεθάνει μου είπε ότι αύριο θα με πάει στο σχολείο,
κι ότι ίσως δεν καταφέρει να με αγαπήσει όσο το νεκρό της παιδί.



Εσείς τι λέτε γιατρέ;

Τhe Boy- Το τσεκούρι

Κάθε μέρα ονειρεύομαι να παίρνω το τσεκούρι μου και να βγαίνω στο δρόμο...κάθε μέρα. Κάθε μέρα...

Κάθε μέρα ονειρεύομαι να παίρνω το τσεκούρι μου και να βγαίνω στο δρόμο. Κάθε μέρα... Να σας χτυπάω δυνατά. Και να σας διαλύω. Να εξαφανίζω επιτέλους τους εφιάλτες μου. Τους τρομοκράτες μου. Κάθε μέρα. Κάθε μέρα...

{xwris titlo}

8elw na sto fwnaksw
ka8e fora pou me koitazeis me ta lampera matia sou
ka8e fora pou mou xamogelas
ka8e fora pou se parathrw na gelas
otan me agkizeis
otan me filas
otan kanoume erwta
omws to parel8on mou einai toso asxhmo pou fovamai
fovamai min kanw ta idia la8h
fovamai thn epanalhpsh
fovamai emena
fovamai esena

fovamai ton hxo ths fwnhs mou

fovamai ton xrono
twra klaiw
klaiw gia mena
kai gia sena
gia to twra kai gia to prin
misw to prin
tous misw olous
se ekeinous to psi8irisa
esena 8a sto fwnaksw!

Ευχές και Δώρα Νο4

Ρώτα με. Ρώτα με αυτά που έχεις στο μυαλό σου. Εδώ και χρόνια, ή μόλις τώρα. Ρώτα με από τα πιο απλά, μέχρι και τα πιο απίστευτα. Ρώτα με οτιδήποτε. Θα σου δώσω απαντήσεις σε όλα. Ρώτα με πόσα είναι τα αστέρια, πότε θα πάμε για καφέ, αν θα έδιωχνα τη γάτα μου για να κρατήσω το σκύλο σου, αν θα έρθω μέσα στο αβάσταχτα ζεστό βράδυ στο σπίτι σου για να σε βοηθήσω να βάλεις το σκουλαρίκι σου, ρώτα με αν μου λείπουν οι μαλακίες σου, αν θα προσπαθούσα ξανά να επικοινωνήσω ακόμα κι αν εσύ παραμείνεις όπως είσαι τώρα, ρώτα με αν ξέρω να φτιάχνω λάμπες, αν μπορώ να καταπιώ γυαλί χωρίς να κοπώ, αν θα σου κεράσω το ούζο σου το βράδυ, αν θα σου κρατάω το κεφάλι όταν θα ξερνάς, αν θα κρατήσω μυστικό το λόγο που μέθυσες, ρώτα με αν έκανες ποτέ κάτι που με πλήγωσε... Ρώτα με οτιδήποτε. Θα σου απαντήσω σε όλα, αρκεί να μπεις στη διαδικασία να σκεφτείς.

Μεθυσμένοι ξεν(οι)έρωτες

Παραπατώντας σε μεθυσμένους κύκλους πάνω στο πάτωμα κάποιου ξεχασμένου μπαρ, παραμιλώντας σε μια γλώσσα που ήξερε πως κανείς δεν ήξερε, σκόνταψε πάνω στο πρόσωπο του χθεσινού ονείρου, της αυριανής επιθυμίας. Χαμογέλασε με μισόκλειστα μάτια, κι εφόσον είχε ανταπόκριση αποφάσισε να μιλήσει. Τίποτα. Η μεθυσμένη γλώσσα σαν άνοιγε το στόμα αρνούνταν να βγάλει ήχους. Ήταν πρόθυμη όμως να εξωτερικεύσει όλα όσα είχε εσωτερικεύσει πριν κάτι ώρες. Γι αυτό αποφάσισε το στόμα να κλείσει και να απομακρυνθεί. Στον τελευταίο παραζαλισμένο κύκλο αυτής της τραγωδίας, τα πόδια λύγισαν κι όλα σκοτείνιασαν... Χέρια σήκωσαν το σώμα ψηλά, το ακούμπησαν πάνω στο δικό τους σώμα, τα χείλη φίλησαν το μέτωπο και ψιθύρισαν μέσα στο σκοτάδι "Ώρα να σε πάμε για ύπνο". Ήξερε το δρόμο, το σπίτι, πού να βρει τα κλειδιά, σε ποιό δωμάτιο να αφήσει το σώμα (αυτό που αύριο δεν θα θυμόταν τίποτα) κι όπως αθόρυβα κι απρόσωπα εισέβαλε, το ίδιο απαλά αποχώρησε για άλλο ένα βράδυ.

Seriously now dudes...don't ever,EVER!

Good News!! (not)

Απάτη.Τσιγάρο.Τσακωμός.Απόσταση.Δολοφονία ανυπεράσπιστου χωρίς λόγο.Θλίψη.Απρόβλεπτη συγκατοίκηση εξ ανάγκης.Καταπίεση.Υπερβολικό φόρτο εργασίας.Τρέξιμο για βοήθεια προς κάποιους που δεν το θέλουν.Εξαναγκασμός.Κρίσεις πανικού.Ανεκπλήρωτοι έρωτες για όλους.Καφές.Αλκοόλ στη μέση της βδομάδας για κουράγιο.Αντιβίωση.Πρωινά χάπια εφ' όρου ζωής.Χωρίς λεφτά κανένας για κανένα λόγο.Το λιγότερο.Κόπωση, συναισθηματική και σωματική.Έλλειψη ομορφιάς.Έλλειψη καλών νέων για μήνες.Και το ξέπλυμα της βροχής μιας τέντας κωλάδικου στο κεφάλι μου.
Χωρίς Μan από τότε μέχρι πάντοτε.

The lights go on the lights go off. When things don't feel right i lie down like a tired dog, licking his wounds in the shade. When i feel alive i try to immagine a careless life, a scenic world, where the sunsets are all breathtaking

Απογοήτευσα όλους τους άντρες της βραδιάς μου. Και καθώς περνούσε η ώρα το πάρτυ μετατρεπόταν σε διαγωνισμός φιλιού. Στεκόμουν μόνη και τότε εκείνη μου χαμογέλασε. Με πλησίασε. Μου πρόσφερε το μπουκάλι της και με κοίταξε στα μάτια. "Είναι δύσκολες ώρες για όλους μας. Ας το αφήσουμε για την επόμενη φορά." Ήπια λίγη πίκρα απ' το μπουκάλι της και έριξα μία σταγόνα κι απ' τη δικιά μου μέσα. Της το έδωσα πίσω έτσι ώστε να πιει κι αυτή, κάτι σαν να δίναμε υπόσχεση η μία προς την άλλη. Την αγκάλιασα και αποχωριστήκαμε. Ποιός ξέρει αν θα υπάρξει επόμενη φορά; Ή ότι θα θυμόμαστε η μία την άλλη; Ή ότι και την επόμενη φορά δεν θα είναι δύσκολες ώρες; Μερικές φορές συνειδητοποιώ ότι η γενιά μου είναι ακόμα ονειροπόλα. Και χαίρομαι γι' αυτό.

The eye.

 Once upon a time i loved people like nothing else. Tall men, short women, green eyes, smart eyes, shitty eyes, yes i loved all kind of eyes, even those that were closed. It was  always so hurtful healing people's eyes. I could see them burning by sorrow behind that slightest slice of iris, and by staring at their face's large smile i could verify the pain. Yes, pain grows into the eyes that once were wounded and mistreated.
 I never really said anything helpful but i was always there to blame, to step on, to shout and to break so that all kind of bad feelings would become mine. But once i looked them so healthy it didn't matter.  I didn't matter. And now, now i really am the broken one. I look in the mirror  and try to clean my own blurred eyes, and you know what? I don't feel like giving a crap anymore. So i fall and wait someone to catch me. And you know what? This world is full of myselfs. Full of people healing people just for their sake, full of people stealing other people's pain, till they'll too break down. And you know what? That's just not good enough. Now that i see humanity's condom i decided to change and irresponsibly fuck you all cause you deserve me just like i deserve myself.  And you know what? A minute after i stood up on my own two feet once again, i felt the same thing as before : 

  I'll take the blame for all the things that cracked your soul

  to take the glory for saving you from this pathetic slow death

Tonight it's Just Me and the Dancefloor

Με κοιτούσε προκλητικά. Με καλούσε κοντά του. Δίσταζα. Γι' αυτό αποφάσισα να μεθύσω. Και πάνω που ήμουν έτοιμη να κάνω το βήμα, ένας γκρι χοντροκέφαλος πετάχτηκε μπροστά μου. "Χορεύουμε;" Κοίταξα ανήσυχη το πάτωμα. Όχι, δεν θα δεχόταν κάτι τέτοιο. Τράβηξα με δυσκολία το βλέμμα μου από πάνω του και απάντησα "Λυπάμαι, με πονάει το γόνατό μου". Χαμογέλασε κι έκανε ένα βήμα πίσω με σκοπό να ανοίξει χώρο και να με προσκαλέσει. Και τότε γλίστρησε πάνω στο πάτωμα, το οποίο ήταν υγρό εξαιτίας μου. Το κοίταξα και μου χαμογέλασε ικανοποιημένο. Ο γκρι χοντροκέφαλος ταράχτηκε από την πτώση που είχε μπρος στα μάτια μου (δεν ήξερε ποτέ ότι ποτέ δεν ήταν υψηλά στα μάτια μου...μα γκρι??), θίχτηκε με το πάτωμα και το έσπρωξε με το πόδι του κατευθυνόμενος προς μια καρέκλα μπρος στο μπαρ. Κάθησε απέναντί μου και περίμενε. Πόσο ήθελα να χορέψω! Πόσο ήθελε το πάτωμα να χορέψω! Μα που θα πάει, θα φύγει κάποτε ο χοντροκέφαλος....Δεν θα φύγει???

Δεν θελω να διαβασω.

Μα πως τυχαίνει άτιμε σκύλε? Κάθε φορά που αποφασιστικά ανοίγει τους μπλεγμένους με σκόνη και αρρώστια φακέλους του, ο κόσμος να χωρίζεται στα δύο? Χαμηλώνει τα μάτια-χειμώνας. Σηκώνει το βλέμμα- κραιπάλη . Επιλέγει. .?

Με το ένα πόδι στα σκατά και το άλλο στο όνειρο στέκεται ανυπόμονος περιμένοντας να τον κυνηγήσει κάποια ισορροπία. Τον πλησιάζει μία. Τα μάτια του γουρλώνουν ζωηρά και παιχνιδιάρικα, τα χείλη του, με τα ίδια επίθετα σουφρώνουν. Χαμηλώνει το κορμί του. Σηκώνει την μία φτέρνα του ελαφρά απ' τα σκατά, δίνει το βάρος στο όνειρο και σε απόσταση αναπνοής πια από την ισορροπία, εκτοξεύεται με φόρα πριν αυτή τον ακουμπήσει.