όπως περπατάς δίπλα μου νιώθω ότι αιωρείσαι.
Είναι λες και χορεύεις σ' ένα ονειρεμένο άσμα
το οποίο τα αυτιά μου δεν μπορούν ν' ακούσουν
και το μυαλό μου δεν θα χωρέσει ποτέ.
Μερικές φορές
όπως περπατάς δίπλα μου, νιώθω ότι έχω γεράσει.
Είναι λες και οι έγνοιες μες στο κεφάλι μου έχουν
πιάσει όλο το χώρο μέχρι κάτω στους ώμους μου,
οι οποίες με βαραίνουν και κολλούν το σώμα μου
στο έδαφος, σαν σε σχέση εξάρτησης.
Αδύνατη η έλλειψη βαρύτητας, η έλλειψη λογικής.
Σε αντίθεση μ' εσένα.
Όπως πάντα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου