[fanda'sia]

Νιώθω τη ζεστασιά του καλοκαιρινού πρωινού Ήλιου να χαϊδεύει το πρόσωπο μου ,ενώ είμαι ακόμα ξαπλωμένη στο άνετο διπλό κρεβάτι μου…
ανοίγω τα μάτια μου , κοιτώ γύρω μου το χώρο …
τι όμορφο δωμάτιο συλλογιέμαι! μπράβο Έρρικα! παινεύω το άτομο που το δημιούργησε τόσο όμορφο κ ιδανικό για μένα σαν να ήταν ο ίδιος μου ο εαυτός..
πιάνω από το κομοδίνο το τηλεκοντρόλ κ ανοίγω το ραδιόφωνο..
αποχωρίζομαι τα μυρωδάτα μου σεντόνια, περπατώ προς το παράθυρο κ το ανοίγω.
Τι όμορφο πρωινό χωρίς έννοιες!
Συνεχίζω προς την κουζίνα. ένα άδειο μπουκάλι κρασί πάνω στο τραπέζι ,ένα πιάτο μισοφαγωμένα φρούτα και το τασάκι γεμάτο αποτσίγαρα κ κουκούτσια κερασιών..
είμαι σίγουρη ότι ακόμα μυρίζω το άρωμα σου εκτός κ αν είναι το δέρμα μου που έχει ποτιστεί με αυτό.
Ήδη σκέφτομαι εσένα ..κ συνειδητοποιώ ότι ένα χαμόγελο έχει σχηματιστεί εδώ κ μερικά δευτερόλεπτα στο πρόσωπο μου..
Χάνομαι πάλι στις σκέψεις μου… ήχοι βλέμματα και συναισθήματα από το χθεσινό βράδυ περνούν από το μυαλό μου κ χάνονται με έναν ήχο .
τόσο γνώριμος ήχος όσο κ αυτός από το κουδούνι του δικού μου σπιτιού.
Ανοίγω την εξώπορτα.
-Κανείς.
Και βέβαια δεν είναι κανείς…
Ποιός να είναι άλλωστε?
Μα τι φαντάστηκα κ εγώ………….
Σηκώνομαι από το στενό άβολο κρεβάτι μου, ανοίγω το πατζούρι και κοιτώ την ώρα.
Γαμώτο !
Έχω ήδη αργήσει.