Μια πόλη περίεργη.δεν μπορώ να εξηγήσω ακριβώς τι θέλω να πω.Είμαι 2 χρόνια εδώ σαν σπουδαστής. Μετράω πολλές ευχάριστες στιγμές ανάμεσα σε μπαρ,τει και σπίτια. Στιγμές ανεκτίμιτες που ξέρω κάποιες δεν θα ξανάρθουν, άλλες θα ξανάρθουν γιατί η ρουτίνα είναι ενα φαινόμενο που μαστίζει την φοιτούσα νεολαία(την πιο εναλακτική γιατί απο σκυλάδικα αλλο τίποτα).περιμένεις ένα απο τα λίγα event που λαμβάνουν χώρα για ενα δείγμα πολιτισμού παραπάνω,για να δείς κάτι καινούργιο.να μπορέσεις να ανασάνεις λιγο απο τιν ανία που σου προσφέρει απλόχερα.το πιο τραγικό είναι οτι δεν αισθάνομαι μόνο εγώ ετσι δεν είναι προσωπικές μου υπερβολές, τα περισσότερα άτομα που συναναστρέφομαι το ίδιο μου λένε.βέβαια το κάθε πράγμα αλλάζει ανάλογα και με την οπτική γωνία πού το αντικρίζεις. Απο την άλλη όψη αν υπάρξει λίγη καλή διάθεση και πρόθεση να συμβιβαστείς σε κάποια πράγματα μπορείς να ζήσεις καταπληκτικές στιγμές... απο το να κάθεσαι να κλαίς την μοίρα σου για το παραμικρό προτιμώ να προσπαθώ να περάσω καλά με οτι μπορεί να μου προσφερθεί απο το μέρος της. Αφορμή για αυτό το άρθρο μου δόθηκε μια κουβέντα που είχα πριν έρθω σπίτι με φίλους.βέβαια τότε ακούστηκε μόνο μια άποψη(η άσχημη) αλλα πάντα ευχαριστιέμαι να κάνω τον συνήγορο του διαβόλου...
Soundtrack κειμένου(κλεμένο το ξέρω αλλα ταιρίαζει απόλυτα)
Παύλος σιδηρόπουλος-ετούτη η πόλη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου